หลังจากห่างหายไปเที่ยว ชีวิตเวท เวท (หลายคนถามคืออะไรอ่ะ มันก็คือการรอคะ เป็นเด็กเสริฟต้องรอ แล้วก็รออีก รอลูกค้า รอสั่งอาหาร รออาหารเสร็จ รอเสริฟ รอจ่ายตัง รอไปเหอะ เป็นที่มาของภาษาอังกฤษว่า Waiter or waitress คะ) ก็ขอกลับมาเม้าท่านผู้มีอุปการคุณอีกรอบ เอางี้ การกินข้าวในร้านอาหารที่อเมริกาจะแตกต่างกับที่ไทยมาก ยกเว้นเอาข้าวใส่ปาก เคี้ยวและ กลืน คะ
อาหารที่นี่จะเสริฟเป็นจานๆ เป็นคอสๆ ไป อันดับแรก คืออาหารเรียกน้ำย่อยหรือเเอพพิไทเซอร์ (appitizer) ซึ่งที่ไทยเรียกว่าออร์เดิฟ ต่อไปก็อาหารจานหลัก ( Main dish or meal) และหลังสุดคือ ของหวาน (Dessert) และวางเช็ค
เกี้ยวซ่า เเอพ สุดฮิต ต้องมาก่อนสิ่งอื่นใดนะคะ
การที่คุณลูกค้ามากินและสั่งอาหารเนี่ย ต้องเป็นขั้นเป็นตอนค่ะ ห้ามเอาสิ่งอื่นสิ่งใด ออกมาเสริฟก่อน เช่น น้ำซุป เเอพปะไทเซอร์ หรือสลัด สามสิ่งนี้ถ้าลูกค้าสั่งแล้วไม่ได้บอกอะไรมา ต้องคิดไว้เสมอว่า มันจะต้องกินก่อน ห้ามเอามาเสริฟพร้อมกัน หรือมาทีหลังเนี่ย จะโดนมองตาเขียว ข้อยกเว้นคือลูกค้ามันบอกให้อะไรออกมาได้เสริฟได้เสริฟเลย หรือเอามาพร้อมกันทุกอย่างได้ก็ออกมาเสริฟเลย ซึ่งปัญหาที่เกิดบ่อยๆ คือ แอ้ป ออกมาช้ามาก จนอาหารหลักของลูกค้าออกมาเสริฟแล้ว ซึ่ง ลูกค้ามักจะโวยวายว่า ซุปอยู่ไหน เเอพ ฉันอยู่ไหน ทำไมไม่มา เเอพ บางอย่างจะใช้เวลานานมากเป็นพิเศษ เช่น ไก่ทอด ต้มยำ หรือ ซาลาเปาหมูเบคอนจากเมืองจีน บางทีต้มยำรอนานเพราะน้ำไม่เดือด ลูกค้าก็ทำหน้าวีนใส่ โบกไม้โบกมือ กวนๆ เเบมือให้ท่าทาง ชี้โต้ะบอกใบ้ให้เราหงุดหงิดว่า ซุปตูละ ซุปหนูอยู่ไหน อะไรอย่างงิ หรืออาจจะเจอลูกค้าเด็ดๆ ที่เดินผ่านทุกครั้งก็จะทวงเเอพทุกครั้ง เเบบเสียไม่ได้ก็มี
ปอเปี้ยทอดกรอบ ยอดฮิต
ก็มีอยู่วันหนึ่งมีตุ๊ต สองนางมากินข้าวที่ร้าน นางสั่งเหล้า กิน แต่เหล้ามาช้า นางสองตัวก็หงุดหงิดเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เสร็จไม่พอ เเอพ นางยังไม่ออก แต่เมเนเจอร์ น้องเจ้าของร้านวุ้ดดี้ ชอบเห็นอะไรออกแล้ว ให้ออกเลยไม่รออะไรใครเขา นางเอาอาหารจานหลักไปเสริฟจ้า ซึ่งออกก่อนเหล้าที่นางสั่งอีก ลูกค้าก็กิน ไม่บ่นอะไร แต่พอตอนวุ้ดดี้เอาเเอพ ที่ช้าไปเสริฟเท่านั้นเเหละ โดนด่า คะ ด่าว่าทำไมมาช้า ฉันสั่งเเอพก่อน ก็ต้องออกก่อน ฉันอยากกินเเอพระหว่างรออาหารจานหลักของฉัน ทำไมพวกเธอเอาอาหารจานหลักเสริฟก่อน ดูสิโต้ะฉันเต็ม ไม่มีที่วาง เหล้าฉันก็มาทีหลังอาหาร ค่ะตุ้ดโวยวายใส่ตุ้ด ก็ย่อมเป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดา วุ้ดดี้ก็ไม่ยอม วุ้ดดี้บอกลูกค้าตุ้ดไปว่า เธอ จะให้ฉันเอาอาหารที่ออกมาเสริฟเธอเนี่ยกลับเข้าครัวไปรอก่อนไหม กินอันนี้ให้เสร็จก่อนละกัน เสร็จเเล้วฉันจะได้มาเก็บจานเธอ และเสริฟเเอพจานนี้ทีหลัง เธอจะได้มีที่วางจานไง ลูกค้ามันก็คงงงว่ามันคืออะไร หรือเราไปกวนตีนมัน หรือ มันโกรธที่เราเอาเเอพไปเสริฟช้า หรืออย่างไร แต่มันโกรธวุ้ดดี้ใหญ่เลยค่า วุ้ดดี้ก็ไม่สน มาเหวี่ยงใส่หนูก่อนนิคะ เมเนเจอร์วุ้ดดี้ ชื่อ อีเบ็ตตี้ น้องสาวเจ้าของร้าน เลยเข้ามาเคลียร์ให้เพราะนางเป็นคนเอาผัดไทยมาเสริฟลูกค้าก่อนเอง นางต้องเข้าไปขอโทษ คุยกับลูกค้าไกล่เกลี่ยอยู่นานจนลูกค้าเบาลง
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า จงเสริฟแอ้พพะไทเซอร์ก่อนสิ่งอื่นใดในโลก ห้ามเอาผัดไทย เเกง หรือเข้าผัดมาเสริฟก่อนเป็นเด็ดขาด หรือหากอาหารหลักลูกค้ากินเสร็จแล้ว แล้วเอาเเอพมาเสริฟทีหลัง ก็อาจจะโดนลูกค้าอารมณ์ดีเเซวได้ว่า อุ้ย ขนมหวานฉันมาแล้ว หากลูกค้าอารมณ์เสียอาจไม่จ่ายเงิน ยกเลิกไม่เอาเเอพนั้นแล้ว และโชคร้ายสุดๆคือไม่ทิป หรือทิปน้อยไปเลยคะ
ปล หนูไม่ได้เป็นคนทำเเอพคะ หนูมีหน้าที่เสริฟ อย่าด่าแรง
สวัสดีทุกท่าน รอเจอเรื่องสั้นรอบหน้าคะ
ตุ้ดต่างแดน
