ตั้งแต่ตอนที่ 1 -6 วู๊ดดี้ไม่ได้มีอคติใดๆในการเขียนเรื่องราว ชีวิตเวทเวท ให้ใครรู้สึกว่ามันเป็นการบ่น รำคาญใดๆ เพียงอยากจะเเชร์ข้อมูลให้เพื่อนๆ ได้นั่งอ่านกันเพลินๆ ตามประสาคนอยากเล่า อยากเม้าเนอะ ภาษาของวู๊ดดี้อาจมีคำสะกดผิดเพราะไม่ได้พิมพ์ภาษาไทยมานานมาก ส่วนภาษาอังกฤษอย่าหวัง ค่ะ
วันอังคารราวๆ สี่โมงเย็นร้านจะเงียบมากเพราะยังไม่ถึงเวลากิน ก็จะมีมาบ้างปะปลาย ส่วนวันนี้ ก็มีอยู่โต้ะนึงเบาๆ ชายหญิง นั่งคุยกันน่ารัก ไม่เรื่องมาก ปล่อยให้เวท สาวเสิร์ฟบ้าอำอาจอย่างพวกเรานั่งพับกระดาษไว้เสียบตะเกียบอย่างสบายใจ
แต่แล้วความเงียบสงบกลับถูกทำลายลงเมื่อ มีชะนีนางนึงผมทอง เดินเซๆเข้าที่ร้าน ดูมึนๆ งงๆ เหมือนจะเมา แต่นางก็ทำตัวปกติ เลยไม่ได้ว่าอะไร คิดว่านางคงไม่มีพิษสงอะไร เเอบเห็นนางถือเเก้วพลาสติก ราวกับว่าเป็นเหล้านิดๆ แต่ก็ไม่กล้าว่าอะไร
นางเรียกให้เข้าไปรอบแรกหลังจากเอาน้ำไปให้ เพราะนางอยากได้หลอด
พอนางได้หลอด นางก็ขอมะนาว ฮึ ไม่เป็นไร กูอารมณ์ดีคะ
หลังจากนางนั่งดูเมนูเสร็จ นางก็ เรียกไปส่ังอาหาร แต่อาการนางเเปลกๆ เพราะนางมองโต้ะผู้ชายและผู้หญิงข้างๆ อย่างจะเอาเรื่อง เพราะโต้ะข้างนางก็คุยเล่น กันขำกันอย่างน่าอิจฉา
นางชะนีผมทองนางนี้ สั่ง เมนูที่ชื่อว่า Shirmp lobster sauce หรือกุ้งกับน้ำซอสล็อปเตอร์ ซึ่งเป็นเมนู กุ้งผัดหมูสับและใส่น้ำซุปใส่แป้งมันให้มันดูขุ่นๆใสๆ ผสมไข่ ก็จะอร่อยดี เหมือนกระเพาะปลาเลย กินกับข้าวได้ เเซบ ยิ่งใส่พริกหรือฮอตซอต จะอร่อยเป็นพิเศษ
นางกินไปได้ซักพัก หลังจากวู๊ดดี้ เข้าไปถามว่าทุกอย่างดีไหม นางก็ตอบไปว่าดีหมด จนเราตายใจ วิ่งไปหลังร้าน ไปนั่งฉี่ สบายๆค่ะ
ไม่ทันจะสุดดี ก็ได้ยินเสียง พี่เล็ก เพื่อนร่วมงานมาเรียกตามหาเหมือนมีเหตการณ์น่ากลัวเกิดขึ้น เสียงของนางสั่นคลอน ดูน่าวิตกกังวลเป็นอย่างยิ่ง
วู๊ดดี้รีบวิ่งออกไป มือไม่ล้างมันละ แล้วพี่เล็กก็บอกว่า
พี่เล็ก : "วู๊ดดี้ ลูกค้าอยากคุยกับผู้จัดการ เขาเหมือนไม่พอใจ"
วู๊ดดี้ : "อ่าวพี่เล็ก เข้าไปเป็นผู้จัดการเลยคะ พี่ดูเเลร้าน ปิดปัญชี ดูเเลความเรียบร้อย"
พี่เล็ก : "วู๊ดดี้แหละ พี่คิดว่าวู๊ดดี้น่าจะเหมาะ กับเคสนี้ พี่หลีกทางให้น้องละกัน"
วู๊ดดี้ใจเริ่มไม่ดี ขนาดพี่เล็กชั่วโมงบินสูงกว่าเรายังเเหวกทางให้นางชะนีผมทองนางนี้ เเสดงว่านางไม่ธรรมดา วู๊ดดี้เลยเดินเข้าไปที่โต้ะนาง
วู๊ดดี้ : "สวัสดีจ้า อาหารอร่อยไหมเอ่ย เธอมีคำถามอะไรหรือเปล่าคะ"
ชะนีผมทอง : "ไม่ก่อนอื่นเลย ฉันขอคุยกับผู้จัดการหน่อย"
วู๊ดดี้: "ผู้จัดการไม่อยู่ค่ะ ทุกคนตอนนี้เป็นผู้จัดการค่ะ ดังนั้นฉันจัดการกับปัญหาของเธอให้ค่ะ มีอะไรคะ"
ชะนีผมทอง : "เธอ โต้ะข้างๆฉัน คุยเสียดังมาก บอกเลย มากที่สุด ฉันปวดหัวกับเสีย ชะนีโต้ะนั้นอย่างหาที่เปรียบมิได้ ฉันปวดหัวกับเสียงของเขามาก ดังจริงๆ ฉันต้องการที่เงียบๆ กินข้าว"
วู๊ดดี้ : สีหน้า และอาการเงิบไปซักพัก แล้วตอกกลับนางไปว่า "คุณคะ ที่ร้านอาหารค่ะ มันก็คงจะยากนะคะที่จะหาที่เงียบๆได้ ดิฉันคิดว่าคุณคงต้องทำใจคะ เพราะดิฉันไม่สามารถบังคับลูกค้าของดิฉันได้ อีกอย่างฉันไม่คิดว่าเขาเสียงดังเลยด้วยซ้ำ แล้วเขาก็มาก่อนคุณตั้งนานแล้ว ที่นี่เป็นที่สาธารณะคะ ต้องขอโทษจริงๆ
เธอจะให้ฉันไปคุยไหม" (ตอนนั้นอยากเข้าไปบอกโต้ะข้างๆมาก จะได้หมันไส้กันและกัน วู๊ดดี้ก็ร้ายค่ะ อยากเป็นบ่างชั่งยุให้คนตบกัน น่าจะมันดี)
ชะนีผมทอง : โอ้ย ฉันปวดหัวเหลือเกิน เสียงของชะนีโต้ะนั้นทำให้ฉันกินอะไรไม่อร่อยเลย ฉันเครียสมากเลย อ่อ ที่สำคัญ กุ้งของเธอไม่อร่อย รสชาติไม่อร่อย ฉันคิดว่ามันเป็นกุ้งที่เน่าแล้ว หรือไม่ก็สุกเกินไปฉันไม่ชอบ ฉันนะ มากินข้าว ฉันอยากจะเจออะไรดีๆ ดูซิ เสียงนางโต้ะนั้นก็ยังดังอยู่ แถมข้าวฉันก็ไม่อร่อย ฉันไม่เเฮ้ปปี้เลย มันไม่ใช่รสชาติที่ควรจะเป็น
วู๊ดดี้ : "ฉันอยากจะกราบขอโทษเธอจากบึ้งลึกหัวใจมาก เธออยากจะเอาอะไรใหม่ไหม อยากดูเมนูไหมค่ะ ขอโทษจริงๆ" (อีดอก เสียเวลากูเล่นโทรศัพท์ยามร้านไม่ยุ่งจริง อย่าเยอะนะ นี่ก็จะใกล้เวลาออเดอร์ทูเข้าแล้วนะเดี๋ยวจะยุ่ง)
ชะนีผมทอง : "ไม่ฉันไม่เอาอะไรทั้งนั้น เธอเข้าใจไหมว่ามันเสียงดัง กินอะไรก็ไม่อร่อย ถ้าสั่งมาใหม่ก็คงไม่อร่อยเพราะเสียงดัง เขาทำร้ายความสุขในการกินข้าวของฉันมาก "
วู๊ดดี้ : ชักไปไม่ถูก เลยถามนางว่า "เธอจะให้ฉันทำอย่างไรค่ะ เธอถึงจะมีความสุขกับการกินข้าวในครั้งนี้ได้ ฉันบอกแล้วฉันให้เธอสั่งใหม่ได้เลย"
ชะนีผมทอง :"ชั้นคิดว่า ฉันต้องการที่เงียบๆ ฉัน....'
นางไม่ทันพูดจบดี วู๊ดดี้ชักหงุดหงิด นางชักจะเยอะและวู๊ดดี้เลยถามว่า
วู๊ดดี้: "นิ แก้วที่เธอถือมาคืออะไรคะ เป็นเหล้าใช่ไหม"
ชะนีผมทอง :" เอ่อๆๆ มันเป็นชา " นางตอบเเบบประหม่า
วู๊ดดี้: "เธอรู้ใช่ไหมร้านฉันไม่ให้เอาอาหารจากข้างนอกเข้ามา และ
ตอนนี้ร้านฉันก็เสียงดังมากตามที่เธอบอกกล่าว นิ เธอบิลของเธอฉันจ่ายให้นะ เธอไม่ต้องจ่ายตังนะ แค่รีบออกไปหาที่เงียบๆที่อื่น เอาที่เธอพอใจละกัน เธอจะได้มีความสุขซักทีนะคะ อ่อขออวยพรให้ค่ำคืนนี้เป็นคืนที่ดีมีความสุขสวัสดิ์นะคะ (ดีออก)
ชะนีผมทองมองหน้า เก็บของ และมองไปที่โต้ะข้างๆ อย่างฉุนเฉียว เหมือนเด็ก ที่โดนเพื่อนแกล้ง แต่สุดท้าย คุณครูก็ตีทั้งคู่ให้เจ็บใจ นางเก็บของอย่างเร็ว พร้อมเดินออกไป ตะโกนใส่อีโต้ะข้างๆว่า "พวกมึงคุยกันเสียงดัง ไร้มารยาท " แต่โต้ะข้างๆก็มิได้สนใจด้วยซ้ำว่านางมาและก็จะไปแล้ว หลังจากนั้นนางก็เดินออกไปมึนๆ เหมือนผู้เเพ้ก็ต้องดูแลตัวเอง โต้ะข้างๆหัวเราะดังกว่าเดิมเหมือนเป็นเสียงโห่ร้อง กึกก้องทำนองว่า ดีใจจัง ชะนีผมทองไปแล้ว
ส่วนวู๊ดดี้ก็หยิบจานชิ้มล็อปเตอร์ซอสที่เหลืออยู่พูนเททิ้ง อย่างไม่ใยดี ให้เสร็จๆ จะได้รีบกลับไปเล่นโทรศัพท์ ส่วนพี่เล็กก็ลบตั๋วของอีชะนีผมทองทิ้งเหมือนคีย์ออเดอร์เข้าครัวผิด
และเเล้วร้านก็กลับเข้าสู่ความสงบ เวทนั่งพับกระดาษ เล่นโทรศัพท์บ้าง คุยกัน หัวเราะคิกคัก รอเวลายุ่งตอนหกโมงครึ่งที่กำลังคืบคลานเข้ามาในอีกไม่ช้า
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า สงบอยู่ที่ใจ มิใช่สถานที่
แล้ววันหลังค่อยเข้ามาเม้ามอยหอยกาบกันใหม่ หวังว่าเรื่องชีวิตเวทเวท จะเรียกรอยริ้ม ไม่มากก็น้อยนะคะ
